Strajk na zachodzie
Hoe uiten we solidariteit tegenover elkaar in tijden van isolatie en wanhoop?
Het jaar 2020 markeerde wereldwijd een periode van pandemie, lockdowns, mondkapjes en leegte. Echter, niet overal heerste leegte op straat. Op 22 oktober 2020 heeft de Poolse regering besloten om de wet betreffende abortus strenger te maken, waarmee het de strengste wetgeving binnen de Europese Unie invoerde. Deze wijziging maakte bijna alle gevallen van abortus illegaal, zelfs die waarbij de foetus leed aan een ernstige en blijvende handicap of een ongeneeslijke en levensbedreigende ziekte. Het resultaat was het grootste illegale protest in 40 jaar, zowel binnen Polen als daarbuiten.
Tijdens dit onderzoeksproject ben ik op zoek gegaan naar de meningen en verhalen van Poolse migranten die ondanks de corona maatregelen besloten te protesteren, zowel op straten en pleinen, als voor de Poolse ambassades. Hun verhalen, pijn en steun zijn terug te zien in de protestborden, die het centrale focuspunt waren van dit onderzoek.
Door verschillende Facebookgroepen aan te spreken, heb ik meer dan 1250 inzendingen kunnen verzamelen uit diverse steden, waaronder Eindhoven, Den Haag, Amsterdam, Londen, Aberystwyth, Rome, Oslo en New York.
Het bord
Wat mij altijd het meest interesseert tijdens het bekijken van protesten en/of foto's ervan, zijn de borden die vele protestanten met zich meebrengen. De creatieve manieren waarop mensen hun woede en verdriet tonen, vertellen een persoonlijk verhaal. Van scheldwoorden tot (woord)grapjes en tekeningen. Hun persoonlijke mening wordt meegenomen en vereeuwigd door middel van een paar woorden op een stuk karton. Naar mijn mening is dit de puurste vorm van creatieve slogans.
Mijn verhaal
Nadat Polen in 2004 lid werd van de Europese Unie, emigreerden miljoenen mensen naar het westen in de hoop op betere banen en een toekomst voor hun kinderen. Mijn moeder was een van. Na vier jaar hard werken besloot ze om mij mee te nemen naar Nederland.
Ik ben altijd al gefascineerd geweest door het fenomeen van solidariteit onder Poolse migranten. Iedereen staat voor elkaar klaar en kent elkaar. Dit staat in schril contrast met de Poolse mentaliteit in het thuisland, naar mijn mening. Daarom had de protestbeweging zo'n grote impact op mij. Terwijl deze in Polen families en vrienden verdeelde tussen voorstanders en tegenstanders, zag ik dat migranten juist verenigd waren en solidair met hun familie in Polen optraden.